Nauczyciel podpowiada

NAUCZYCIEL PODPOWIADA - moje dziecko będzie przedszkolakiem

Przygotowanie dziecka do rozstania z rodzicami, do pobytu w przedszkolu to zadanie bardzo ważne i jednocześnie trudne. Wymaga wielu przemyślanych działań ze strony personelu przedszkola oraz dużego zainteresowania ze strony rodziców.
Trudno, bowiem twierdzić, że dziecko zrozumie konieczność pobytu w przedszkolu, bo mama musi pracować, a długa rozłąka jest wyłącznie dla jego dobra. Ono pozostawione w obcym miejscu, pośród obcych ludzi zaczyna odczuwać strach separacyjny, strach przed utratą ukochanej osoby, najczęściej matki. Emocja, ze wszech miar naturalna i tym silniejsza, im mocniejszy jest związek z mamą.
Negatywne przejawy stresu są problemem dla wszystkich stron procesu adaptacyjnego:

• dla dzieci, bo niezaspokojona elementarna potrzeba bezpieczeństwa wywołuje negatywne odczucie strachu;
• dla rodziców, bo ich dziecku dzieje się krzywda, a nie mogą mu pomóc;
• dla personelu przedszkola, bo mając utrudniony kontakt z dziećmi, nie może prowadzić zajęć, odczuwa brak zaufania ze strony rodziców.

Jednak bez wątpienia największe koszty ponosi dziecko i ono jest w najtrudniejszej sytuacji. Nie potrafi pojąć zjawiska upływu czasu i nie zna przyczyn i skutków zdarzeń zewnętrznych ani praw rządzących światem.
To my dorośli, rodzice i nauczyciele musimy mu w tym pomóc.
Jeżeli jako Rodzic chcesz by Twoje dziecko gotowe wkroczyło w przedszkolny świat, przyjrzyj mu się dokładnie i zastanów się czy:

• Mówi tak, że obcy człowiek będzie mógł go zrozumieć, a może wyręczasz dziecko w mówieniu, zgadując jego potrzeby i oczekujesz tylko kiwnięcia głową lub uwielbiasz jego neologizmy, które za wyjątkiem ciebie i niego nikt więcej nie rozumie?

• Umie zapytać lub poprosić o coś, a może zamiast werbalnie zgłaszać swoje wątpliwości i prośby manifestuje je swoim specyficznym zachowaniem (np. obrażaniem się, płaczem, rzucaniem zabawkami)?

• Umie samo umyć ręce i buzię, a może wyręczasz go w tych prostych czynnościach higienicznych?

• Potrafi się rozebrać i ubrać (zakładanie kapci, bluzki bez guzików, spodni), a może wyręczasz swoje "malutkie" dziecko i ubierasz je "od stóp do głów" nie dając mu żadnej szansy?

• Samodzielnie je, umie pić z kubeczka czy tylko z butelki, czy potrafi gryźć a może wszystko mu rozdrabniasz, czy twoje dziecko potrafi jeść bez oglądania telewizji?

• Samodzielnie korzysta z toalety, a może do tej pory nie pozbyliście się pieluch, a dziecko nie potrafi sygnalizować swoich potrzeb?

• Potrafi się bawić w towarzystwie drugiego dziecka, nie atakuje go, nie zabiera mu zabawek, nie odpycha?

• Ma kredki i kartki, a może uważasz, że jest jeszcze za małe?

• Czy rozumie proste polecenia i potrafi je wykonać?

• Ma wystarczająco rozwiniętą koordynację ruchową - potrafi chodzić po schodach, nie spada z huśtawki, potrafi wspiąć się na drabinkę?

• Czy twoje dziecko zostawało już kiedyś, z kim innym, choć na kilka godzin i czy wie, że mama zawsze wraca?

• Czy spało kiedyś u kogoś innego, czy wie, że spanie nie w swoim domu nie musi oznaczać rozstania na całe życie?

• Czy wiesz, ze Twoje dziecko w trakcie zabawy ma prawo się pobrudzić, daj mu do przedszkola ubranie takie, żebyś nie musiała robić później "awantury" ani dziecku, ani nauczycielce.

• A może próbujesz straszyć własne dziecko np. "Nie chcesz, dobrze, powiem pani w przedszkolu" itp.

Pragnąc maksymalnie zmniejszyć dramat przystosowania dziecka do przedszkola, bo uniknąć się go nie da, warto dostatecznie wcześnie przygotować dziecko do nowej sytuacji i stopniowo przyzwyczajać je do przebywania w nowym miejscu pod opieką osób trzecich. Do trudnych sytuacji trzeba po prostu dziecko i siebie przygotować.
 
Literatura:
Elsner D. "Stwórzmy wspaniałe przedszkole" - Chorzów 1997
Gruszczyk - Kolczyńska E., Zielińska E. "Płaczą i rozpaczają, gdy muszą iść do przedszkola" Wychowanie w przedszkolu, nr 2/1998r
Raabe Josef "Edukacja w przedszkolu" Warszawa 2003